മരണമെ, നീ നിന്റെ കരാള ഹസ്തത്താലെന്
ഉശ്ച്വാസനാളിയില് പിടിമുറുക്കാതെ!
അതിശൈത്യമേറുന്ന നിന്മേനി എന്നിലേക്ക-
ലിയിച്ചു ചേര്ക്കുവാന് വെമ്പല് കൊള്ളാതെ!
ഉറ്റവര് തേങ്ങുന്നതോര്ത്തു നീ ഇപ്പോഴേ
നിര്ദ്ദയനായിത്ര പൊട്ടിച്ചിരിക്കാതെ!
സീമന്ത രേഖയില് മിഴിവോടെ ചാര്ത്തിയ
സിന്ദൂരതിലകത്തേല് വെണ്ണീര് തൂവാതെ!
ഇനിയേറെ കായ്ക്കുവാന് കൊതിയൂറും മാവിനെ
വെറും പട്ടടയ്കായ് നീ മുറിവേല്പ്പിക്കാതെ!
ഫലഭൂഷ്ടിയേറിയ ചെമ്മണ്ണിന്നുച്ചിയില്
ചെമ്പിലക്കാടിന്റെ വനഭംഗി തീര്ക്കാതെ!
ഹവനാഗ്നി മോഹിച്ച ചന്ദന ഗന്ധത്തെ
സ്വാര്ത്ഥനാം നീ നിന്റെ സഹചാരിയാക്കാതെ!
മരണമെ, ഞാനെന്റെ ജീവിത മേരുവിന്
പകുതിയിലായെന്നെ പടിയടയ്ക്കേണമോ?