മരുവിന്റെ ഘോരമാം ചുടുതാപമേറ്റിന്നു
ഉരുകുകയാണെന്റെ ഉള്ളം.
അകലെയെങ്ങോഎന്റെ കൊച്ചു ഗ്രാമം
അതോര്ത്ത് അറിയാതെ മനമൊന്നു തേങ്ങി.
ഉറ്റവര് കരുണാര്ദ്ര വദനങ്ങള് എന്നുടെ
വിരഹാര്ദ്ര വേദന അധികമാക്കി.
പിന്നിട്ട എന്റെ ഈ ജീവിത വീഥിയില്
നഷ്ടത്തിന് ഗുണിതങ്ങള് മാത്രം.
അമ്മതന് മടിത്തട്ടും, വാത്സല്യവും
ഇന്നെന്റെ സ്വപ്നത്തില് മാത്രം.
സ്നേഹത്തിന് പായസ പാലാഴി തീര്ത്ത
എന് താതന് - എനിക്കിന്ന് നഷ്ടം
മാറതില് ചേര്ത്തെന്നെ ചുംബിച്ചുറക്കിയ
മുത്തശ്തി - ആ താരാട്ട് ഇന്നെവിടെ?
മനുഷ്യ സ്നേഹത്തിന് അര്ത്ഥം പഠിപ്പിച്ച - എന്
കൂടെപിറപ്പ് ഇന്നു ഒരോര്മ്മ !!!!
അറിവിന്റെ നിറകുടം കനിവോടെ ഇറ്റിച്ച
ഗുരുനാഥന് മണ്ണോടു മണ്ണായ് !!
ചിത്തത്തിനുള്ളില് ഞാന് ചിത്രമായ് സുക്ഷിച്ച
കാമുകി - ഇന്നാര്ക്കോ ഭാര്യ.
അമ്പലമുറ്റത്തെ എന് കാല്പ്പാടിന് മേലെയായ്
യുവത്വങ്ങള് കാല്പ്പാടു തീര്ത്തു
നഷ്ട്ടങ്ങള് മാത്രമെന് ജീവിത യാത്രയില്
ലാഭത്തിന് താളുകള് ശുന്യം.
ദിനങ്ങള് ഓരോന്നായ് ഉരുകി അമരുന്നു
ഓരോ നിമിഷവും നഷ്ടം.
തിരികെ ഗമിക്കുവാന് വൃഥാ ശ്രമിച്ചു ഞാന്
ചിറകറ്റ ഈയലിന് പാഴ്ശ്രമം പോല്
കാലത്തിന് പിന്പില് നിന്നാരോ പറഞ്ഞു
പോകാന് കഴിയില്ല കുഞ്ഞേ നീ
നിന്നുടെ മാനസക്കോണില് ചുരുങീടുക